موریانه خوردشان

هرچه تکه چوب نم زده بود خوردند 

و تنها چند حفره باقی گذاشتند 

حفره هایی که حالا نشانی از خالی بودنند

این جاهای خالی را با هیچ چیز نمی توانم پر کنم 

چون خیلی کوچکند

اما هنوز بی دلیل این خرده چوب هایی که دیگر لطفی برای موریانه ها هم نداشتند را چسبیده ام

بی دلیل

پوچ

خالی

حال و روز دلم را می گویم چنان پر شده از بدی که در حفره های خالی اش هم نمی توانم چیزیرا جا بدم

و این حفره ها به من یاد آوری می کنند که

جای خدا خالیست